Szara codzienność

Brzasku czekając oczy przecieram zaspany
Znów dzień swój rozpoczynam pośrodku nocy
Księżyc na nieboskłon za słońce sprzedany
I cienia nie zobaczą me oczy


Zegar ziewając sekundy układa ostrożnie
W minuty, w godziny, w tygodnie
Wolno wyruszam z gestem krzyża pobożnie
W auta fotel wtopiony wygodnie


Szarość wokół, obca głębia nocy rozgwieżdżonej
Nieprzenikliwy mrok jej wciąż nie zmienia
Drogi niestrudzenie szukam wymarzonej
Wzrokiem wytężonym w królestwie półcienia


Związany asfaltu wstęgą nieskończoną
Przywarłszy policzkiem do jej prawej strony
Pędzę przed siebie drogą wytyczoną
Kołami, na których jadą niezmierzone tony


Aż blaknie horyzont, co czernią swą straszył
Widnokrąg rozjaśnia słońca wschodzącego brzask
Księżyc wraz z nocą gdzieś się znowu zaszył
I błękit na niebie znów wróci do łask

autor

owiga

Dodano: 2009-02-08 03:19:06

Ten wiersz przeczytano 931 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie