Szatan

Boże, dlaczego to robisz?!
Strach nabiera ludzkiego wyglądu,
cały czas wystawiasz na próbę,
nie pozwalasz na chwilę oddechu.

Budzę się przy nim spocony,
widzę jak na mnie spogląda,
poranek już tak nie cieszy,
słyszę gdy za mną podąża…

Boże, dlaczego to robisz?!
Nie daję rady już w życiu,
za duży ciężar jest na mnie,
nie przyniesie Twój plan efektu.

Wieczory razem spędzamy,
uśmiechnięty zawsze tuż za mną,
szepcze czasami radośnie:
„Twój czas już jest policzony człowieku…”

Boże, dlaczego to robisz?!
Zawsze tak sprawdzasz oddanych?
Przecież jesteś tym „dobrym”,
tracę wiarę w błogosławioną wieczność.

Dzisiaj obudził mnie śmiechem.
„Spragniony jestem”- powiedział.
Boże, jeżeli mnie kochasz,
nie dopuść do jego wygranej.

autor

BANITA

Napisany: 2013-10-26 Dodano: 2013-10-26 12:04:12

Ten wiersz przeczytano 979 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Nieregularny Klimat Pesymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie