Szczęście.

Prysło szczęście bezpowrotnie
żyje w cieniu gdzieś samotnie
nikt mu ręki nie podaje
słońce świecić aż przestaje.

Szczęście pozwól się dotykać
przestań ścieżką gdzieś umykać
daj pogłaskać sie po głowie
niech ma radość trwa w połowie.

Gdy słoneczka promyk grzeje
twarz ma wtedy aż się śmieje.
nie umykaj szczęscie proszę
ja przy sobie serce noszę.

Chcę naprawdę być szczęsliwa
tylko szczeście mi odpływa
serca bicie głośno słyszę
ja bez szczęscia mocno dyszę.

Jak mam złapać szczęście w dłonie
kiedy moje serce płonie
daj mi choćby promyk słońca
żeby w szczęściu żyć do końca.

autor

swiatlo

Dodano: 2005-07-01 13:53:48

Ten wiersz przeczytano 506 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Rymowany Klimat Rozmarzony Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie