Szczęście

Szczęść Boże mili moi, niech miłość Wam rany zagoi.

To nie żaden problem, ani żadna wpadka,
kiedy w starszym wieku zapoznałaś dziadka.
Dziadulek szczęśliwy, lecz bardzo nieśmiały
kiedy jego oczka babciulkę ujrzały.

Niewinnym spojrzeniem panie obsypują
mając ich przy sobie, szczęśliwie się czują.
Babcie dobrze wiedzą, o co dziadkom chodzi
i pytają wzrokiem – "czy miłość nadchodzi"

Nadchodzi, nadchodzi może już ostatnia,
dobra każda miłość, ważna dusza bratnia.
Dziadzio roztrzęsiony, bo wiekiem nie młody
już zaczyna robić do babci podchody.

Siedli obok siebie, nie ma już tych zmagań,
napływa lawina zwierzeń, opowiadań.
Jemu zmarła żona, jej mąż legł w wypadku.
Możesz go zastąpić i też kochać, dziadku.

Uwielbionym wzrokim błądzi po jej twarzy
i wstrzymuje oddech, coś tu się wydarzy,
a ona nieśmiało za rączkę go chwyta
jak młoda dziewica, o nic już nie pyta.

Trudne mieli życie i dziwne nastroje,
może teraz będą szczęśliwi we dwoje?
Emigranckie losy, po świecie wojaże.
Zabłysło światełko. Szczęśliwe ich twarze.

autor

bronislawa.piasecka

Napisany: 2015-06-25 Dodano: 2015-06-25 15:00:45

Ten wiersz przeczytano 7871 razy

Oddanych głosów: 94

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie