szczęscie

Jesteś jak srebro
żywy kamień,
płonący krzew,
rozdmuchany wiatr....

Puszysty obłok
biegnacy dalej
Słoneczny promień zapomniany dawno.

I wciąż cię szukam i wciąż cię gubię.
Znów odnajduje,
a ty mi gdzieś znikasz.

W oddali patrzę...
Widzę coś złego a ciebie już przy mnie nie ma.

Może to dobrze,
Może to lepiej,
że moje szczęscie uciekło mi.

Bo przecież mówią,
że tylko głupcy,
że tylko z nimi
szczęście zawsze jest....

autor

slowo22

Dodano: 2008-02-01 20:29:43

Ten wiersz przeczytano 417 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie