SZCZĘŚCIE MIJA SIĘ Z PRAWDĄ
autor: Krystyna Walas Bugajczyk
w świecie żarłocznym
bezwzględnym
pieniądz jest droższy
od miłości
samotność płaszczem okrywa
nas zmiętym
dobro w oczach zapadłych
odbite umiera
i po cóż pytać daremnie kiedy
zmieni się świat
długich godzin myśli płyną
natrętne
na czekanie nie starczy
przecież lat
trzeba wrosnąć w samotność
jak krzyże tu święte
nie uczucia i nie szacunek
nas łączą
gdy podłość , zawiść
wygryzanie
rysy większości maluje
dziś twarze
klniesz swoją niemoc i patrzysz
ze wzgardą
nic już nie cieszy
obrzydło życie
a szczęście wciąż mija się
z prawdą
autor
Eugenia
Dodano: 2011-12-08 14:21:41
Ten wiersz przeczytano 505 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (5)
lecz podłość , zawiść
wygryzanie
rysy większości maluje
dziś twarze"
to jest całość wersu, nic tu nie jest źle. Warto
czytać uważnie, z zastanowieniem. Przecinki i kropki
do uznania czytającego.
Tak bardzo potrzeba nam zrozumienia, czasami słów
pocieszenia,
czasem zwykłego milczenia.
Trzeba nam tak niewiele,
być sobą zawsze dla siebie.
Dwie pierwsze strofy popieram w całej rozciągłości, w
trzeciej - już się buntuję, bowiem uogólnia autorka
złe i rozciąga go na wszystkich, a ja np. sobie
wypraszam, też na tym świecie mieszkam i wcale z takim
działaniem się nie utożsamiam.
Podłość i zawiść NIGDY nie łączy, a ZAWSZE dzieli.
I teraz do ostatniej strofy się dobieram - ostatnie
dwa wersy też nieszczęśliwe. Szczęście i prawda są
jak żywioły, potrafią dotknąć boleśnie i potrafią dać
satysfakcję i rozkosz. Przemyśl Autorko. Pozdrawiam.
Nie chcę takiej zimnej i smutnej prawdy Eugenio.Moja
jest ciepła , dobra i idzie w parze ze szczęsciem.
Uśmiechnij się,pozdrawiam serdecznie+++
Witaj...dobry przekaz,nie omija nas zło dobro
wyśmiewane ,zazdrość niszczy nam życie,tylko czasem
zostaje samotność,,pozdrawiam miło+++