Szczęście nasze zasmarkane

Mozołem nasze szczęścia rosną,
na chudym postawione piachu,
fundanent nam podmyło wiosną,
dziś cegły kruszą się od krachu.

I zanim pewność w nas okrzepnie,
że żyć się będzie bardziej znośnie,
brat PIT znów nas po zadach klepnie
cwałując na nas jak na ośle.

Cóż za ponura perspektywa
płynie z tych gwiazdek na krawacie,
prawdopodobnie ktoś nas kiwa
ocieplacz krojąc nam na vacie.

Grubymi nićmi szyją łapy,
ten krój już większość z nas pamięta,
kołnierzyk, mankiet, równe klapy,
a tutaj ...guzik i pętelka.

Dziki my naród i już dosyć
dławienia nas mizernym stanem,
odgryźmy rękę co się wznosi
na szczęście nasze zasmarkane.

autor

ireczek

Napisany: 2010-08-03 Dodano: 2010-08-04 09:46:07

Ten wiersz przeczytano 706 razy

Oddanych głosów: 12

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie