szehehejanu

zegary były nakręcane podług
okrąglego serca
a ty kryłaś w sobie pierwszy owoc bólu
czekający na świt otwarcia

oczy zlepione smutkiem
jak pierogi wyciągane w pośpiechu
gdy tylu złaknionych

i jeszcze te słowa padające tuż obok
w zgiełku nie naszych rozmów
na peronach dworców gdzie każdy mógł
być naszym katem

mogłem tylko czekać w końcu megafon
zapowie ruchome schody ku górze
ale jeszcze tyle stopni

w opuchniętych dłoniach ściskałem
kartkę z nazwą miasta
napis rozmazał się całkiem
a może nie zdążyłem go zapisać

autor

Amadeusz

Napisany: 2008-04-04 Dodano: 2008-04-05 00:21:45

Ten wiersz przeczytano 450 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie