Szejkanat Orlenu

Młody, spasiony król nafty wygodnie rozsiadł się w siodle,
Bo właśnie przeliczył kasę, którą przysyła mu Orlen.
„Od dzisiaj w nosie mam prawo, a sprawiedliwość mi zwisa;
byleby żyło się klawo, nic mi nie zrobi komisja.”

Pognał wielbłąda do przodu, odeszły precz troski wszelkie:
„Wreszcie mam forsy jak lodu. Ach jak to dobrze być szejkiem!”
Mocno pod boki się ujął, bo w głębi suchego lądu,
Ciężko na niego harują stada strudzonych wielbłądów.

Na gospodarczej pustyni szejk wciąż obcina im płace,
A liczni beduini tłuką im zadki korbaczem.
Jaskrawe pali ich słońce, garby podwójnie się garbią,
Nie piją po dwa miesiące – przecież pracują na czarno!

Tylko im głos muezzina na licznych radiowych fallach,
O modłach wciąż przypomina swoim przeciągłym: „O Allah!”
A kiedy kosmate czoło w trudzie zalewał im pot,
Wspomnieli przodka, co w ZOO przeskoczył kiedyś przez płot.

Chyba by tego nie zrobił gdyby mu przyszło do głowy,
Że ogród zoologiczny zmieni na namiot cyrkowy.
Płynie myśl między baktriany nad Eurazjoafryką:
Wielbłąd, co był hodowlany, nie będzie umiał żyć dziko!

autor

Fred

Napisany: 2005-10-19 Dodano: 2005-11-30 16:01:30

Ten wiersz przeczytano 1796 razy

Oddanych głosów: 9

Rodzaj Rymowany Klimat Mroczny Tematyka Praca

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie