Szept

Smutny ale tak czasem bywa.

to była chwila, a potem już nic... bardzo poruszający
wiersz

usłyszeć twój szept to uczta dla duszy...brawo

Wracam kolejny raz, bo to jest wiersz na wiele czytań
:))
Czuję smutek peela tak wielki, że aż uprawniający do
bluźnierstwa. Tylko bezsensowna śmierć kogoś bliskiego
może wywołać takie uczucie.
Pozdrawiam :))

Pięknie to wyszeptałaś. Pozdrawiam:)

Mam wrazenie, ze juz czytalam ten wiersz.
Dobry! :)

"a niebo
przebite iglicą kościoła
prosi o ratunek"

Ładne skojarzenie z iglicą wzmacnia tragizm
sytuacji,bo gdy przychodzi opamiętanie też trafne
cyt.czas wdziera się zaostrza kontury Wiersz na
tak!Pozdrawiam:)

Genialny wiersz, jestem oczarowana nim... Pozdrawiam
serdecznie:)

Wiersz o przemijaniu uczuć,a przy tam dobrze oddaje
melancholijny i dla mnie nieco tajemniczy klimat.
Tylko mi ten obojętny Bóg się nie podoba , ale to
kwestia spojrzenia:)Dobry wiersz:)Pozdrawiam ciepło:)

Nastrój, emocje rozmieszczone dobrymi akcentami psuje
mi nieco owe esoes; w ogóle - stosowanie skrótów w
tekstach poetyckich jest nie tyle zabronione, co
bardzo trudne (do uzasadnienia, co do celowości, co
do smaku). Skrót też jest potężnym znakiem
emocjonalnym i zapewne o to Tobie szło; potrzebny był
pewnien kontrapunkt, te niebo przebite iglicą kościoła
to metafora świetna tak bardzo, że zasłania, niemal
nie pozwala na zadanie pytania: po co owe Niebo woła,
by ratować -ich? nasze? tego Nieba? - dusze? I po tym
'zaciemnieniu", po tym wpuszczeniu czytelnika w
przysłowiowe maliny znów dobry konglomerat, a przecież
oczywisty, o Bogu, dla którego nasze krzyki są szeptem
zaledwie.

Nastrój, emocje rozmieszczone dobrymi akcentami psuje
mi nieco owe esoes; w ogóle - stosowanie skrótów w
tekstach poetyckich jest nie tyle zabronione, co
bardzo trudne (do uzasadnienia, co do celowości, co
do smaku). Skrót też jest potężnym znakiem
emocjonalnym i zapewne o to Tobie szło; potrzebny był
pewnien kontrapunkt, te niebo przebite iglicą kościoła
to metafora świetna tak bardzo, że zasłania, niemal
nie pozwala na zadanie pytania: po co owe Niebo woła,
by ratować -ich? nasze? tego Nieba? - dusze? I po tym
'zaciemnieniu", po tym wpuszczeniu czytelnika w
przysłowiowe maliny znów dobry konglomerat, a przecież
oczywisty, o Bogu, dla którego nasze krzyki są szeptem
zaledwie.

Nastrój, emocje rozmieszczone dobrymi akcentami psuje
mi nieco owe esoes; w ogóle - stosowanie skrótów w
tekstach poetyckich jest nie tyle zabronione, co
bardzo trudne (do uzasadnienia, co do celowości, co
do smaku). Skrót też jest potężnym znakiem
emocjonalnym i zapewne o to Tobie szło; potrzebny był
pewnien kontrapunkt, te niebo przebite iglicą kościoła
to metafora świetna tak bardzo, że zasłania, niemal
nie pozwala na zadanie pytania: po co owe Niebo woła,
by ratować -ich? nasze? tego Nieba? - dusze? I po tym
'zaciemnieniu", po tym wpuszczeniu czytelnika w
przysłowiowe maliny znów dobry konglomerat, a przecież
oczywisty, o Bogu, dla którego nasze krzyki są szeptem
zaledwie.

Milosc nie jedno ma imie.Subtelny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.

Witaj...oczekujemy na odgłos szeptu,intryguje i
refleksyjnie nastraja,dobry przekaz,pozdrawiam
serdecznie

miły i subtelny
niech ten szept Bóg usłyszy:)
pozdrawiam:)