Szeptane myśli

Szeptane myśli porwał wiatr,
zaniósł ich treść przez szelest traw.
Rozwiał każdy mały szept,
rozdając tak jak święty chleb.

Cisza zamilkła w twardości snu,
okryła niewidomych płaszczem z lnu.
Kalekich ogarnął promienny dotyk,
gdy zchwycił marzenia wyszeptany motyl.

Rozdał karty pokerzysta- los,
gdy z cierpień płakał ktoś.
I snując kolejne nylonowe plany,
Święty Piotr zamyka swe bramy.

Rozchwiane dłonie objął mróz,
zaniósł je tam, gdzie usypany gruz.
A wiatr szalał ciągle w przestworzach,
kryjąc swe radości w głębinie i w morzach.

Ostatni akt porozdawanych kart,
zmiany kolejne przez kilka wart.
A za nimi wszystkie myśli wyszeptane,
do wspólnego grobu wiatrem zaganiane.

autor

Cristof7

Napisany: 2007-02-24 Dodano: 2007-02-25 09:16:39

Ten wiersz przeczytano 447 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie