szirat ciporim

wróć tu za godzinę
mówił głos z oddali
zmęczeniem słońca chylącego
głowę do morza

między ruinami miasta
co wlecze się za mną
zapachem gnijących ryb
i chloroformu

zatrzymuje widokiem okien
w których gasną lampy
jakby to była ostatnia noc
jakby to był ostatni dzień

z widocznym wysiłkiem
wysterylizowanym ze wspomnień
ze światłem poranka w żyłach

teraz otwartych ciszą
jeździec z wierzchowcem
ale jakby w zawahaniu

wystarczy stanąć na czubkach palców
by dostrzec miejsce gdzie słońce
uprawia owoce pełne krwi
nadgarstki

autor

Amadeusz

Napisany: 2008-06-10 Dodano: 2008-06-11 00:06:53

Ten wiersz przeczytano 625 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie