Szkespirowski Dramat
" Romeo, Romeo... Gdzie jesteś mój Romeo?"
Nie ma już Romea
Nie ma także Julii
Objętych pocałunkiem śmiertelnym
I tylko
Łoże niepościelone
na kamiennej płycie grobowej
Ci
co za nic mieli życie
za życiem teraz płaczą
I już nic nie jest
tak jak było
Szybkie rozstanie o świcie
Oni przecież...
już nigdy się nie zobaczą
A przecież mogło być tak pięknie
autor
Vero
Dodano: 2007-09-30 16:01:50
Ten wiersz przeczytano 515 razy
Oddanych głosów: 5
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (4)
Hej, dzięki! nie spodziewałam się tak miłego
komentarza. Bardzo dziękuję. Twój wiersz jest sliczny.
Właściwie mogłabym napisać, że odzwierciedla on i moje
uczucia...
Pozdrawiam i życzę nadal tak owocnej pracy z wierszami
jak do tej pory
"Każdy ma w sercu kogoś, kogo stracił, po kim została
blizna, która nigdy się nie zagoi...". Życie chyba
takie już jest...w sferze miłości, polega na ciągłym i
nieustannym 'rozdrapywaniu starych, jeszcze nie
zagojonych ran'. Ale chyba miłość poprzez czas, ból,
wieczne oczekiwanie jest najpiękniejsza. Może warto
się starać...?
Niestety niektórzy potrzebują stracić życie, by je
docenić...ale największą zbrodnią jest zabić
uczucie... prawdziwe uczucie...
A mieli przecież tyle możliwości... Ba, miłość czasem
doprowadza do obłędu, do bólu no i do
śmierci-niestety...