Szklana klatka

lód maluje wzorki na szkle
a ja wodzę za nimi palcem
znacząc rysy Twojej twarzy

oczy jak dwa płatki śniegu
dwie małe latarenki
wśród wzburzonego morza
usta tak zimne i blade
oschłe jak kamień
i jak kamień nieczułe

uśmiech znikł
roztopił się w pierwszym blasku
wiosennego słońca

przywieram ciałem do szyby
rozpaczliwie szukam Twych ust
dotykam twarzy
jak kiedyś
jak dawniej

kolejny raz
zamknięta w szklanej klatce
budzę się

to był sen
zły sen

...pomóż mi, ratuj mnie, bądź ze mną.

autor

Glavessy

Dodano: 2007-05-03 11:39:00

Ten wiersz przeczytano 474 razy

Oddanych głosów: 7

Rodzaj Bez rymów Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie