Szklana miłość...

Dla Sandry , jednej z najlepszych przyjaciół , przyjaciół którzy zostali do końca...

W szczerym słońcu , złotem zdobionym...
W świetle nocy ,złudnych gwiazd blasku...
Leży Ona, z łzą , co chowa się wśród warg...

Wśród błękitnych otchłani ,nieba bożego...
Na padole ziemskim , piekła przeklętego...
Siada Ona , płacze, żywiąc srebrem matke swą naturę...

W szklanej krypcie , przezroczem naznaczonej...
Na zimnym kamieniu , lodem kłującym...
On spoczywa ,w ręku ma różę , już nie obudzi się...

Nie obudzi go jej płacz...
Nie wzruszy go jej krzyk...
Dłoń jego nie chwyci jej łez...
Palce nie zamkną się na włosach...

Zimne jego serce...
Nie czułe ciało...

Żyć chciał tylko , kochać...
Zabiły go łzy , zabiła piękna...

autor

AzazelTheGreat

Napisany: 2006-03-07 Dodano: 2006-07-18 21:04:54

Ten wiersz przeczytano 513 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie