Szklane oczy
Nikt nie wie jak to jest,
Być tym złym,
Być tym przygnębionym...
Być smutnym człowiekiem,
I nikt nie wie jak to jest być
znienawidzonym,
Skazanym na mówienie kłamstw.
Moje serce płacze krwią...dusza
cierniami.
Z ust mych słyszysz jęk,
Jęk smutku-bezsilności.
Lecz nie przejmuj się...
Już nigdy nie ujżysz mnie...!
autor
LoLek
Dodano: 2006-03-22 07:54:28
Ten wiersz przeczytano 518 razy
Oddanych głosów: 2
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.