Szkłowiec
Dla ludzi chodzących po szkle.
pękło szkło
w kruchości rozprysło się
cicho
zwodniczo spadło na podłoge
mierząc rozpryskiem
materie
stopa
naga wkręciła się w nie
podłoge zdobiąc
perłami krwii
autor
Fagro
Dodano: 2006-11-02 13:31:13
Ten wiersz przeczytano 361 razy
Oddanych głosów: 0
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (0)
Jeszcze nie skomentowano tego wiersza.