szkoda

szkoda, że tak coraz mniej jest nas
w samych nas,
czyli we mnie i w tobie.

szkoda, że czas niesie tak wiele zmian,
nie wiadomo czy na lepsze,
czy dziury łata szpikulcem
w kroku starych spodni.

szkoda, że było tak jak jest i bywa,
czyli szkoda obojętności,
która niesie skruchę
w rękach riksze, trupy.

cóż bym mówić więcej mogła,
nic nie powiem,
skoro mowa odbija gdzieś falę
o eter niewidzialny,
a mgła obiega moją prawą stronę.

bo wszystko to i szkoda,
że świat kręci się w wertykał,
gdy ślepe ślepie ucieka gdzieś na zachód północny,

przydeptany butem,
zalanym kałużą płaszczem.

autor

igrey

Napisany: 2008-04-03 Dodano: 2008-11-02 18:12:43

Ten wiersz przeczytano 623 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie