SZLACHCIC BRONI SWEGO HONORU

Jaśnie Panie oświecony!
Zważaj Wać na język twardy,
Kto przed tobą stoi.
Jam nie byle kto - z rodziny
Zacnej pochodzę .
Nie rań uczuć moich .
Bo Jam szlachcic z krwi i kości.
Dobrze urodzony.
Włości moje – pola, łąki,
Dużo zwierząt i parobków
Wszystko okiem nie ogarnie .
Mnie Wać Pan mój honor splamił.
Dam się zrewanżować w pojedynku ,
Na broń palną lub białą.
Na śmierć i życie?
Lecz gdy skórę krwią nie splamię ,
Prawda wyjdzie na jaw !
Honor swój i uszczerbek na honorze pozostanie.
Pojdzie w zapomnienie .
Ile język krzywd uczynił ,
Jam to poznał na swej skórze .
A wystarczy skąpić słowa ,
Mieć troszeczkę w sercu Boga ,
Mieczem nie wojować .
Honor dla Szlachcica nie ma
Sobie równych .
Tak się Matulu Boża cieszę ,
Że z tej sprzeczki uszedłem cało,
Nie straciłem twarzy ,
Ani jednego włosa z głowy .

autor

Pioru

Napisany: 2010-07-19 Dodano: 2010-07-19 09:22:20

Ten wiersz przeczytano 519 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie