Szlachetne w smaku

To było dawno, wszyscy ten tekst czytający słowa moje
mieć kłopoty będą, by zrozumieć gdzie ja dawniej i dziś stoję
Zwane domowe „zgliwiałe” źródłem zapachu powojennego przepychu
Chowało się je pod kaptura szkła, zapach zamykał drogę oddechom

Były jedyne, jak wagoniki jedno obok drogiego stały w mroku
jak wojsko w szeregu w karnej kompani czerwonych beretów
Gdy nabrały w sobie ochotę wezbrały jak rzeka pełne uroku
Zaczęły własne życie, urokliwego zapachu, samych fioletów

Pamiętam ten odurzający zapach, pragnę go nazwać nie umiem
Serek koloru szarego domowy leżakowany jak zwłoki w trumnie
Jadło się go z wielu przyczyn, nie było innego był on jedyny
nie było lodówek, matka zapach chowała pod pierzyny

Dziś są one w zieleni o zapachu co nozdrza łaskocze i podniebienie
Opakowane jak bukiety kwiatów , darowane na urodziny
Przyjmują nazwy z Francuzka, z obcych dalekich krajów
Subtelne wyrafinowane wszelkie smaki, radość podniebieniu dają

Jakże odlegle w moim życiu nastąpiły zmiany na lepsze
Siadam do stołu, na półmisku łosoś, sery czarownego smaku
Roquefort, Gorgonzola, Stilton i ten w staniolach nasz tylżycki
Ser jest dla mnie dziś ponad wszystko prawie wszystkim

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-07-18 Dodano: 2014-07-18 05:41:18

Ten wiersz przeczytano 1085 razy

Oddanych głosów: 6

Rodzaj Rymowany Klimat Wesoły Tematyka Jedzenie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie