Szlak

Szli przed siebie
Zostawiając za sobą kurz
Zostawiając miłość i trud
Szli tak, co dnia
Niosąc tęsknotę i grzech
By lżej, by było go mniej

Przez asfalt kamienie i las
W sandałach nieśli uśmiech
Do ludzi nieba i drzew
Tak, jak i spokój bez lęku
Z każdym za rękę szedł
Bo nikt nie był już sam

Czy to amarantowy
Głodny czy brat
Każdy szedł
nie licząc lat
Za krzyżem
niosąc krzyż
Szli i śpiewali tak:

Krok, krok za krokiem krok
Sił brak, bo długi szlak
A tam u kresu dróg
Czeka cie Matka
Czeka cie Bóg
…

Dla wszystkich z grupy Biało-pomarańczowej którzy ze mną szli Szczęść Boże i do zaobaczenia za rok

autor

Szczensciarz

Napisany: 2008-08-31 Dodano: 2008-08-31 13:30:24

Ten wiersz przeczytano 507 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Nieregularny Klimat Optymistyczny Tematyka Wiara

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie