Szmery
Powiew wiatru pachnie świeżością ziemi...
Szmery
Ziemia posyła
budzenia szmery
odmrażają się
wiosenne soki
pęcznieją drzewa
szare szpalery
i niebo gubi
zimowe mroki
A w powietrzu czuć
wiosny aromat
niesiony wiatru
wiewem cieplejszym
bazie wytchnęły
z brązowych komnat
wtulają się do
pisanych wierszy
Nowymi pąkami zakwitają
marzenie co zimą wystudzone
czułym drżeniem z sercem się witają
zgubiły lodu mroźną ochronę
Pora rozbudzania przyrody i ludzkich serc...
Komentarze (19)
Wiosenne szmery ciepłem wypełniają
Pozdrawiam :)
Miło i wiosennie. Pozdrawiam z plusem:)))
Piękne tchnienie wiosny, ładnie przedstawione w
wierszu.
Na TAK!
Pozdrawiam serdecznie.;)
Aż miło czytać takie wiersze.
Pozdrawiam serdecznie
Pięknie. Bardzo mi się podoba. :)
Uroczo, o przebudzeniu.
Cudne przebudzenie. Pozdrawiam.
Urocze wiosenne wersy, pozdrawiam ciepło.
Ładnie piszesz, Łucjo o budzeniu się przyrody ze snu
zimowego, pozdrawiam serdecznie :)
Bardzo ładnie:)
Pozdrawiam Łucjo:)
Wiosną wszystko budzi się do życia...piękny wiersz
przepełniony nadzieją :) pozdrawiam cieplutko :)
Ładnie i z nadzieją. Bo wiosna zawsze przynosi
nadzieję.
Pozdrawiam serdecznie :)
Wiersz dużej urody. Wiosna budzi do życia naturę, ale
również budzą się w ludziach uczucia, emocje, miłości,
a w przypadku poetów także natchnienia.
Dużo ciepła Lusiu :):)
Oczyma, sercem i duszą witamy wiosnę. Tak długo trzeba
na nią czekać. Pozdrawiam serdecznie.
bazie wytchnęły
z brązowych komnat
wtulają się do
pisanych wierszy
- piękny fragment.