W szopie narodzony

W domach na choinkach światełka migocą,
na granicie nieba już gwiazda się mieni.
Co nam przepowiada gdzie podąża nocą
Kogo zwiastuje blaskiem swych promieni ?

Zaprowadź nas gwiazdo jak Mędrców ze Wschodu,
do miasta Dawida gdzie Król narodzony.
Niech złożymy dary wśród stajenki chłodu,
choć to Król ubogi i brak Mu korony.

W żłobku na sianeczku małe Dziecię kwili,
pochyloną szopę za dom swój obrało
Matka nad Nim smutna lekko głowę chyli,
siankiem Je okrywa aby nie płakało.

W maleńkim Dziecięciu jest nasze zbawienie,
On będzie nam prawdą miłością i drogą.
Zapalimy lampy przez serc nawrócenie,
otworzymy szeroko domów naszych progi.

autor

Krysy

Napisany: 2006-12-17 Dodano: 2006-12-17 01:42:48

Ten wiersz przeczytano 683 razy

Oddanych głosów: 18

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Święta

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie