Szorstkość

Szorstki dzień jak co dzień moje życie ściera,
bezsensowny bełkot płynie z kalendarza,
kilka słów zbyt ostrych w bucie mnie uwiera,
gość w telewizorze twierdzi: - To się zdarza -.

Rozpłaszczyłem myśli na kuchennym blacie –
jedna roztrzepana wpadła do kompotu –
wyzionęła ducha, więc jej nie poznacie.
Nie ma co żałować – była bez polotu.

Kamień przy parkanie – jak po zdaniu kropka –
przywdział białą czapę – rzekłbyś – zadumany,
marzy mu się lekkość, dźwięczny głos skowronka,
a mnie – być kamieniem śniegiem przysypanym.

Na wieczornych świerkach cisza oszroniona
gwiazdom odpowiada lśnieniem rachitycznym,
róż i fiolet smętnie nad dachami kona.
Kończy się kolejny dzień mój „historyczny”.

autor

ajs

Dodano: 2006-02-10 11:19:27

Ten wiersz przeczytano 434 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie