Szpilki

Drzewa w złocie, czerwieni, a brązowy dywan
Pokrył swoim szelestem każdy skrawek ziemi
I tylko w Waszych głowach choineczka krzywa
Choć drzewa się malują, sama trwa w zieleni.

I ona czuje jesień, choć w deszczowym pyle
Stoi cała zielona, przymrozkom na przekór.
Z grobów zmiatam dwa worki zbrązowiałych szpilek.
Te, co dzisiaj zielone, też śmierć w końcu czeka.

Mimo deszczu nie gasną świeczki zapalone.
Słychać szum: wiatr, modlitwy, ściszone rozmowy,
W których my, jak te szpilki, wciąż jeszcze zielone
Wspominamy minioną zieleń Was – brązowych.

autor

jastrz

Napisany: 2020-10-28 Dodano: 2020-10-28 00:01:05

Ten wiersz przeczytano 1121 razy

Oddanych głosów: 25

Rodzaj Rymowany Klimat Ciepły Tematyka Śmierć

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie