Szpital

Ile tęsknoty,smutku,cierpienia.
Godności ludzkiej nie ma gdzie skryć.
W szpitalnych salach,nawet marzenia
niepewne są gdy chce się żyć.

Ciała bezwładne w kroplówki spięte,
jęczą zbolałe w agonii snu.
Prostując w myślach,życia drogi kręte
spękane usta czekają dżdżu.
Pomóż im Boże przetrwać do rana
ulżyj w cierpieniu,daj dobre sny,
a komu czas...Matko Kochana
wprowadż dusze w niebiańskie jaśminy
W szpitalnych salach w pościelach białych,
wschodzące słońce kończy nocny ból.
Tych co odeszli oraz tych co zostali-
Matko Bolesna do serca przytul.
Myśli wyrwane sennym marzeniom,
w promieniach słońca szare jak kurz.
Najlepiej wtedy oddać sie wspomnieniom,
Gdzie siła,młodość,zdrowie-tego nie ma już.
To czas wybiera drogi przeznaczenia
i powoli młodość w starość zmienia.
Śmiać by się można starości na wskroś,
gdy jest przy Tobie KTOŚ a nie COŚ.
W szpitalnych salach rozwiązują sie zagadki
Ujawnia się prawdziwa miłość dziecka ojca matki...
Oddanie...?Hipokrates-posługi personelu,
Nie,nie chodzi o zrobienie ze szpitala hotelu...
W szpitalnych salach tęsknoty,cierpienia
stojąc na krawędzi dwu światów,Życie się docenia

Przez lata obserwacji,dzien i noc szpitalnego życia-BIEDNI SA PACJENCI

autor

rysiores

Napisany: 2011-08-15 Dodano: 2017-12-06 00:06:24

Ten wiersz przeczytano 965 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Wolny Klimat Refleksyjny Tematyka Zdrowie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie