W szpitalu psychiatrycznym

Tym, którzy nie rozumieją I Tym, którzy wiedzą aż za dobrze

Był dom
z białymi ścianami
i drzewa szumiące pod oknem
zapach szarlotki z kuchni
uśmiechnięta babcia
i kot siedzący pod drzwiami
odeszłam
za dobrze mi było
nie mogę
nie mam prawa
los chciał inaczej
trafiłam do świata
zamkniętych myśli
uwięziona w Bastylii
w szaleństwie
bez ratunku
w kaftanie bezpieczeństwa

autor

O(ff)ca

Dodano: 2005-05-14 20:16:12

Ten wiersz przeczytano 746 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie