Szpula przyjaźni

Na początku była szpulka,która zasygnalizowała mi, że trzeba na nią nawinąć nić
wtedy nie byłaby taka samotna (pomyślałam)
Odszukałam więc odpowiednią nić i zaczęłam ją nawijać
było jej wtedy tak ciepło, coraz cieplej
ogrzewała się od jej nadmiaru
Nagle nie wiadomo skąd nić stała się krucha
gdy ją dalej nawijałam nie czułam między nami żadnego porozumienia
Ku mej rozpaczy nic zerwała się
Ja w szoku, upuściłam szpulkę na ziemie, która turlała się tak szybko jakby podświadomie chciała być jak najdalej ode mnie,
aż w końcu została goła bez swojego okrycia
Gdy chciałam ją podnieść ona przemówiła:
-Idź sobie, nie dotykaj mnie, słyszysz! Nie chcę Cię, nasza przyjażń sie skończyła...

autor

amadea

Dodano: 2004-10-31 17:22:01

Ten wiersz przeczytano 428 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Bez rymów Klimat Smutny Tematyka Przyjaźń

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie