Szrony

Piękny, radosny wiersz o przyrodzie.Podoba mi się.
Pozdrawiam serdecznie.

Ładnie, jak z magicznego obrazka. Podoba mi się, dla
dzieci też by się nadawał :)

Podoba się :)

LuKro, osobiście nie przepadam za wierszami o
przyrodzie, ale doceniam dobre; ładna Twoja liryka,
byłoby jeszcze lepiej, gdybyś szukała ciekawszych
rymów, bo takie proste są dobre w żartobliwych
utworach, i też bez przesady z /częstochową/:) ale to
na przyszłość może się przyda, zresztą na pewno wiesz
o tym...

piszesz, że mieszkasz w Zamościu, to ja między Tobą a
wielką niedźwiedzicą, prawie pośrodku:) pozdrawiam
serdecznie, ziomalko;)

Ładnie, w naturze tym bardziej.Większość z nas jest
wzrokowcami.
U nas szronu póki co,tej zimy, nie
widziałam.Pozdrawiam

Panie Misiu, to chwilowa ilustracja do wiersza, której
ja o dziwo nie widzę, dlaczego?????

Nie ma śniegu ale będzie na Wielkanoc ,oszronione
wszystko nawet wiersz oszroniony :)
Pozdrawiam,zagłosuję

Można by powiedzieć, że oszroniłaś swój wiersz,
pięknymi przymiotnikami. Pozdrawiam Lukro. Ps.Wolałem
poprzedni awatar

Ładnie napisany wiersz w barwach dotyku...szronu
miłego dnia życzę

Podpisuję się pod słowami AnnWT i pozdrawiam:)

Ładnie oszroniłaś wierszem:)

Widzę już ten obrazek, przemawia do wyobraźni.
Pozdrawiam serdecznie:)

Zamykam oczy i już widzę te białe szyszki, miły
widoczek.
Niestety kiedy podnoszę powieki - plucha brrrr ,,,
pozdrawiam ;)

to prawda Joanno widzę to w lustrze

szrony to w urodzie mają
że znikają:)
jeden jest uparty szron
-srebrzy skroń...