Sztorm

Wpatrujesz się we mnie wielkimi oczami
Tyś co obdarował mnie wszystkim.
To ja, upadły! Ze złamanymi skrzydłami,
Co w twej zbroi chronił swą duszę,
Co się rozpadła zadając rany głębokie,
W panicznym tańcu zamętu!

W oceanie umysłów głębi,
Gdzie mrok zalewa me usta,
Zasłania mi oczy – dusza ma pusta
Zatonęła powoli w czerni,
Spragnionej ofiary szaleństwa;

Co szuka spokoju,
I bezpieczeństwa.

autor

Nirian Samalai Feireniz

Napisany: 2005-03-29 Dodano: 2005-04-01 12:53:39

Ten wiersz przeczytano 553 razy

Oddanych głosów: 16

Rodzaj Biały Klimat Mroczny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie