Sztuczność

Jakże wino bezbarwne...
Gorzka Twa słodycz rozsądku...
Widzisz co chcesz,
nie to co się prawdą zowie.
Gdzież mnie zabierasz...?
Cóż widzę...
Kwiaty...
Morze...
Jakże ich pełno...
Ocean...
Róże, maki, fiołki...
Czarno-białe w blasku
szklanych słońca promieni...
Z plastiku...
nie żywe...
sztuczne...
martwe...
Niczym nasze uczucie do siebie...
Czyż nie szukasz nadziei?
Słońca i piękna,
które mnie zatrzyma?

To nic nie da...
Chcę być daleko.

Ja już odchodzę stąd.

autor

Kejti

Napisany: 2013-10-11 Dodano: 2013-10-11 17:15:27

Ten wiersz przeczytano 805 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Nieregularny Klimat Zimny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie