Sztuczność

Zewsząd jest tylko sztuczność, a nie tak miało być
W tej fikcji zaczynam się dusić, a dusza zaczyna gnić
Za oknem świat kolorowy wysysa z nas resztki sił
Lecz ja ten świat urojony do końca będę czcił

Wszędzie jest tylko piękno, otacza nas dookoła
W tym pięknie jak lampa ćmę, wszystkich nas śmierć woła
Za drzwiami świat pełen barw nęci swoim urokiem
W świecie pełnym kolorów wodzimy ciągle wzrokiem

Wokół jest tylko upadek, bo świat jest pełen ludzi
Bóg do Wielkiego Sądu przez wieki się budzi
Zniknie wszystko co znamy, po nas też ślad zaginie
A wtedy era upadku na zawsze już minie

autor

polon

Dodano: 2006-10-29 18:41:13

Ten wiersz przeczytano 557 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie