Sztuka

Przechodzę wolnym krokiem z iluzji w iluzję.
Zmieniam rekwizyty, kończę pewną kwestię.
Gasną światła, opada kotara.
Zrzucam maskę, znów się nie uśmiecham.
Zamykam drzwi, zostawiam klucz w zamku.
Ulatnia się zapach, wypala obecność.
Kończy się moja bajka piórem pisana.
Co przyniesie 'jutro', kiedy zapomnę o 'wczoraj'.
Szukam i pytam, gdzie jest 'teraz'?
Pytanie goni pytanie, szuka odpowiedzi.
Wypatruję spokoju, czy przyniesie go pustka?
Oswajam się z faktami, nie oczekuję.
Bywam w innej przestrzeni, obcuję z nieznanym.
Pryzmat szklanych kropel - moja rzeczywistość.
Zapisuję ostatnią stronę, czekam na czystą kartę.

autor

Damroka

Napisany: 2010-03-31 Dodano: 2011-02-22 16:31:41

Ten wiersz przeczytano 571 razy

Oddanych głosów: 2

Rodzaj Biały Klimat Melancholijny Tematyka Nadzieja

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie