Sztuka II

Twarz coraz szpetniejsza na moim obrazie,
Choć przecie dla ludzi się piękny nie stałem.
I wciąć mi się zdaje, że stawiam zbyt małe
Litery, choć nie chcą się zmieścić w wyrazie.

Więc nóż zamiast pióra wyciągam i macki
Do wszystkich umysłów podatnych na wpływy…
Chcę pociąć maszkarę, by zrodził się żywy
Młot filozofii- mój potwór literacki.

By rymy i rytmu nie zgubić i kroku,
Musiałem raz jeszcze napełnić kieliszek…
Tak pustkę w mej duszy wypełniam i ciszę…
I czuję się dumnym księciem na obłoku.

I aby do końca grać dobrze tę rolę
Potrzeba mi jeszcze bogini i muzy…
A jeśli grac życie już całkiem się znuży,
- Do diabła z tym!- kicz bowiem

autor

Faust

Dodano: 2007-01-26 08:15:02

Ten wiersz przeczytano 492 razy

Oddanych głosów: 4

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie