Szukam siebie
Mojej wielkiej miłości, która odeszła na zawsze.
Krok za krokiem
wśród dzikich traw
polnych dróg
szukam siebie.
Nogi już nie te
serce
coraz słabsze
jeszcze tylko krok
ręce drżą
są, nasionka życia
rozsypały się
życia coraz mniej
przysiądę, odpocznę
tak cicho
poczekam,
to Ty Kochanie?
autor
GrażynaB
Dodano: 2017-04-24 10:08:36
Ten wiersz przeczytano 1100 razy
Oddanych głosów: 28
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (30)
smutki życia są pociechą wspomnień one mimo rozpaczy
i samotności dają chęć do trwania bo życie już było
:) głosuje
ten smutek i ból zostaje w sercu i nie da się tego
zapomnieć...
Ach ta samotność
Znam ten stan, ale może warto
się otworzyć na nową miłość wiem, że to trudne, nawet
bardzo,
znam ten stan z autopsji imienniczko, ale samotność
też bywa bolesna, a pamięć wciąż przywodzi obrazy z
bliską nam osobą, wiem jak to jest, ale może jednak
warto spróbować?
Pozdrawiam serdecznie Grażynko,
miłego dnia życzę:)
Trochę cierpliwości, a połączysz się na tamtym świecie
z Twoim ukochanym.
Życzę miłej niedzieli
Dziękuję, że jesteście ze mną.
Znajome mi uczucie... Pozdrawiam serdecznie!
Bardzo mi przykro - każdy ma swój KRZYŻ i go dźwiga
Pozdrawiam
Jak odnaleźć siebie jeśli jest się częścią kogoś kogo
kochało się ponad wszystko?
Bardzo przepraszam Cię, za to poniekąd faux pas, ale
nie miałam pojęcia. Pozdrawiam serdecznie:)
Smutny wiersz, wielka tęsknota, a już najgorsze jest
oczekiwanie. Miłego dnia.
Do Isia05 Mąż był moją wielką i jedyną miłością
przeżyliśmy 45 lat razem, ON był, jest i będzie tak
zostanie do końca...
Witaj Grażynko,
Smutny ten wiersz o miłości, która odeszła na zawsze.
Może z tą wiosną, nadejdzie nowa - z serca Ci tego
życzę. Pozdrawiam serdecznie:)
ziarenka się rozsypały ..żniwo śmierć zebrała w sercu
miłość wspomnień pozostała .. słońce jeszcze świeci ku
zachodowi patrzy dzień ..