SZUM WIETRZE...
szum wietrze
rozkosznie
szum wietrze
po łące
unoś mnie nad jaskrawością świata
gdzie ciastem pachnie mi dom
szumnie usypiaj i rozbudzaj zmysły
na płaszczyźnie umysłu wygraweruj
czyjeś imię
bym mogła je dobrze odczytać
szum wietrze nad przepaścią
czeluścią
bym nie dała się wciągnąć
płaszczem przykrywaj swoim
szlaki nieprzebyte
szum wietrze w oczach
bym nie płakała
szum w serca komorze
bym była kochana i sama kochała
autor
Gosia 22
Dodano: 2010-05-31 14:06:26
Ten wiersz przeczytano 578 razy
Oddanych głosów: 4
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (2)
fajny wiersz, pięknie rozpoczynasz:)
Pięknie-ale wiatr czasami zwija się w trąbę i wciąga
do siebie wszystko co spotka po drodze.