Szumiom brzozki, szumiom sosny

Szumiom brzozki, szumiom sosny,

żywot wiedom tu spokojny,

opowiedzieć by nom chciały

o powstaniach, latach wojny.



Bez te lata, zimy, wiosny,

bez te ciynżki, groźne czasy,

co schroniyni one niosły,

dlo powstańcow, ojcow naszych.



Toż posłuchać chciyj wyndrowcze,

o historiii, o tragediach,

pochyl głowa nad mogiłom,

w lesie znojdziesz tu niejedna.



Tu, w tym miejscu, leży żołnierz,

niech mu lekkom bydzie ziymia,

tu ciyrpiynio znodli koniec,

ludzie z lagru z Oświyncimia.



Czasym strom, polana, łonka,

skryto kajś w pojstrzodku, w lesie,

wiyncyj niż nie jedna ksionżka,

wspomniyń z lot minionych niesie.

autor

stan09

Napisany: 2007-08-25 Dodano: 2007-09-02 00:22:53

Ten wiersz przeczytano 621 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie