szymborski portret kobiety

Ona, sama, razem z Tobą,
ma innych, nie ma nikogo.
Ma niebieskie, zielone, brązowe oczy,
długie, krótkie, do ramion włosy,
nie ma wogóle włosów.

Kochasz, zdradziłeś, opuściłeś ją,
ona też tak potrafi,
płakała, trzasnęła drzwiami,
krzyczała, uderzyła Cię w twarz, odetchnęła.

Ona, matka, żona, dziweczynka,
kochanka, koleżanka.
Ma dzieci, nie ma ich jeszcze,
nie chce mieć żadnych.

Biegnie do pracy, siedzi w domu,
robi zakupy, odkurza, gotuje,
nie robi nic.
Tańczy, nie umie tańczyć,
śpiewa, nie umie śpiewać.

Jest ładna, piękna, taka sobie, brzydka.
Jest zdolna, przeciętna,
inteligentna, zahukana, głupia.
Kocha, nienawidzi, lubi Cię.
Ma gust, nie ma gustu,
czyta ksążke, czasopismo, nie czyta nic.
Lubi jesień, wiosnę, lato, zimę.

Jest w sumie taka jak Ty,
taka sama, taka inna, jak Ty.
Umie to co Ty, wie to co Ty,
lubi wódkę i papierosa,
lubi wiatr i wolność we włosach.

Umie kochać i zdradzać,
umie przeklinać i błagać.
Potrafi też chodzić w sutannie i kłamać.

autor

LenaLaut

Napisany: 1995-10-27 Dodano: 2006-12-18 12:25:25

Ten wiersz przeczytano 1240 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Wolny Klimat Obojętny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie