ta noc...

nocny wiatr przywiał na nowo tysiące myśli
kłębią się, szamoczą jak ryby na lądzie
łapiąc ostatni oddech zatykający płuca
odchodzą w nieskończoność

zimna kołdrą owijam rozpalone ciało
od niepewności, grzechu, od tęsknoty
za Tobą leżącym spokojnie obok
za nami, przytulonymi jak za dobrych czasów

ciało już dawno wystygło
żar podtrzymywany przez twoje dłonie
od wieków minut zaniedbany
już zgasł zupełnie pozostawiając popiół

rozdmuchałam go wiatrem nowej nadziei
pozostawiając w tym miejscu
pustkę
nie do wypełnienia

autor

angel_wth_broken_wings

Napisany: 2006-01-27 Dodano: 2006-01-28 00:48:38

Ten wiersz przeczytano 618 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Biały Klimat Smutny Tematyka Na dobranoc

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie