Tafla

Siedząc samotnie nad szklanką czystej wody
patrzę w przestrzeń przez niewielkie okno
oczy wpatrzone w zieleń pagórków
wypatrują wśród nich niewiadomo kogo

Siedząc samotnie w pełnej ciszy
zachwycam sie wodą
tak czystą niewinną prawie błękitną
i jej taflą spokojną
w szerokiej niebieskiej szklance
żadnego drgania
żadnego zaburzenia
i nagle spada do niej mała kropla
burząc porządek tafli czystej wody
spłynęła po policzku
stworzona przez duszę
w malutkim kaciku czarnego oka....

I siedząc samotnie w tej zaburzonej harmonii
patrzę na zachodzące za górami słońce
i ład wracający do ładu
a mała kropla nie zwróciwszy niczyjej uwagi
rozpływa się w ciszy
w czystej tafli wody....

...bo dzisiaj było tak chłodno....

autor

KamAngel

Napisany: 2007-03-19 Dodano: 2007-03-19 19:47:23

Ten wiersz przeczytano 440 razy

Oddanych głosów: 3

Rodzaj Bez rymów Klimat Melancholijny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie