tajemnica drzwi

Są tak długo ich szukałem
Ileż to lat błądzić musiałem
Moje drzwi do miłości, do świata
Przez dziurkę od klucza uwalnia się poświata
Dotykam je, macam we śnie i jaźni
Natrafiłem na rowy wyryte kilofem wyobraźni
Przekręcam zamek, otwieram je i widzę film
Na ulicach żeglują nakręcone ludki
Przypominają ogołocone w środku wodne lodówki
W rękach trzymają ogromne miecze z brutalnej gotówki
Ich żołądki wypchane po brzegi, mózgi nawiedzają głodówki
Stopy owijają w reklamówki bo za dużo wokół odchodów
W oczach maszyny liczące, przypominają księgę przychodów
Po obejrzeniu tego kiczu
Śmiech rozpaczy wyświetla się na mym licu
Zamykam wrota do mej spiżarni
Rygluję furtkę, odcinam się od tej sumień młóckarni
I znowu czuję się bezpieczny, teraz pogodna ma mina
A moje mieszkanie to lampa dżina
Nie musisz jej pucować i trzeć
Wystarczy dotyk ciepłości mi posłać wystarczy chcieć
A wtedy przez dziobek wychylę się
Nad twym sercem pochylę się
Lecz najpierw musisz szukać lampy
Na składowisku złomu, tam lamp dostatek
Miejsce jest to jak ogromny statek
Statek widmo
Tylko proszę cię, aby szukanie ci nie zbrzydło

autor

luka22

Napisany: 2006-09-02 Dodano: 2008-05-24 18:10:13

Ten wiersz przeczytano 711 razy

Oddanych głosów: 1

Rodzaj Rymowany Klimat Melancholijny Tematyka Samotność

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie