tajemnica żółtego żonkila

dla K.

Wciąż pamiętam tamten dzień
bo czy kiedyś zdołam go zapomnieć?
Twoje ciałko spowite przez śmierci cień,
Twoje usteczka, Twoje oczki zamknięte na zawsze,
wciąż pamiętam Twoją twarz spokojną tak,
jak gdyby to był tylko sen,
jak gdybyś za chwilę miała wstać.
Wciąż pamiętam Twoje małe rączki,
Twe paluszki tak małe że aż strach.
Popatrzyłam i popłynęła skrywana łza...
na tych małych paluszkach był śmierci ślad
pomyślałam wtedy "zostań,
prosze nie odchodź, zostań jeszcze przez chwilę."
Pamiętasz?
Wtedy kwitły żółte żonkile...

autor

M......

Napisany: 2007-11-01 Dodano: 2007-11-12 11:13:04

Ten wiersz przeczytano 788 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Smutny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie