Tajemnice Oceanu Indyjskiego
Ocean wiosny dziś zadumany
wsłuchuje się w szum swoich fal
przytula do snu tych marynarzy
co na zawsze będą pływać już
prawda głęboko spoczywa na dnie
tajemnice śpią we wrakach
choć czasami budzą się
snując się po morskich szlakach
nucą cicho pieśń tęsknoty
tragedie zapisane wśród obłoków
co korabiem płyną w dal
są sekrety które wiatr osłania
zakochany w szumie fal
morski prąd je lekko nosi
w inwokacji wznosi modły
by nie zginął dzisiaj nikt
oddaje pokłon wieczności wszechświata
wchłaniam sercem tajemnice poznania
Ocean zadumany mnie obezwładnia
dusze moja unosi wysoko ku słońcom
Tesss Perth- Bedford,
12.02.2oo9r.
Komentarze (18)
Lubię takie wiersze. Przenoszą :)
...morza i oceany....mają wiele tajemnic
...podobnie..jak my bez wzajemności. kochamy..wybacz
te porównanie....
Wiersz - hołd oddany marynarzom, których pochłonęły
fale oceanu.
Klimat dostosowany do treści, ładne opisy, wymownie,
zgrabna forma.
Morza i oceany skrywają wiele tajemnic, które nawet
trudno sobie wyobrazić, Odniosłaś się w wierszu do
Oceanu Indyjskiego, którego głębiny kryją istnienia,
które tragicznie wchłonął. Wiersz ładny owiany
smutkiem.
Pięknie przekazana pamięć o ukrytych na dnie oceanów..
morskie wojarze marzenia tensknoty ujęte w wierszu
przedstawiają nam jedną z wielu rzeczywistości tego
świata
"dusza moja unosi wysoko ku słońcom"
myślę że powinno być ku słońcu
bo przecież jest jedno słońce nie więcej
Piekny wiersz poswiecony zaginionym ...tragedie rodzin
w tle...
Czy tylko Indyjskiego? Wszystkie morza i oceany mają
takie smutne tajemnice, ale widocznie dla Ciebie
najważniejszy jest Indyjski.
Każda potęga (a taką jest ocean) potrafi wyzwolić w
nas emocje....
Prawie być na dnie i to widzieć ...
Ocean zabiera na dno wiele statków z tysiącami ludzi,
zabiera duszę na samo dno. Może właśnie dlatego ocean
ma duszę. Pozdrawiam serdecznie.
wielka woda a na jej dnie wiele istnień ludzkich,stara
i nowa historia ,ciekawy temat
Tajemnica zabrana a ja jestem znowu zadumana wracają
wspomnienia ty czytelnika skłoniłaś do tego aby nie
zapominał o tych co tak strasznie odeszli. Swoim
wierszem oddajesz pamięć.
Potężne fale oceanów pochłaniają niejedną ofiarę
pływającą po bezkresnych wodach.A kobiety- wyszły nad
słony brzeg, czekają tam stare, młode, całe we
łzach,patrzą, czy na horyzoncie nie widać okrętu z ich
mężami, synami, czasem tylko informacją, że ten, czy
ów już nie wróci.Nostalgia napisany wiersz
marynistyczny. Samo życie kreuje treść.
Pięknie opisałaś tajemnice "dusz oceanu".. sprawiłaś
jednocześnie uczucie zadumy połączone z nostalgią...
gratuluje.