Tajemniczy ląd

Morza szum i rozbity statek,
Starzec idący w głęboki las,
Tam, gdzie z pewnością,
Zabije płynący wolno czas.

Łodzi maszt i ster gdzieś w piasku,
A głębiej w ląd, chatka z gałęzi,
Może jej właściciel- rozbitek,
Zdoła uwolnić się z nędznej uwięzi.

Trzy, a może więcej lat tu siedzi,
Nauczył się żyć w samotności,
Może tak jest mu lepiej,
Trwać w przemijającej radości.

Jego uczucia błądzą jak chmury,
Podążają gdzieś z podmuchem,
Głosu morza i śpiew ptaków,
Słyszane dźwięki nad jego uchem.

Piękna plaża i przejrzysta woda,
Atak fal zapowiada idący wyż,
Lecz wśród piękna i dziewictwa,
Wbity w piasku mały drewniany krzyż!?...

Tajemniczego lądu nikt nigdy nie poznał, Z tajemniczego lądu nikt się nigdy nie wydostał...

autor

Szefol

Napisany: 2005-02-18 Dodano: 2005-02-19 19:04:19

Ten wiersz przeczytano 689 razy

Oddanych głosów: 20

Rodzaj Rymowany Klimat Pesymistyczny Tematyka Przygoda

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie