Tak bardzo tęsknię...

Może kiedyś to przeczytasz, może. Może kiedyś zrozumiesz, lecz to tylko 'może'. Może będzie już za późno...

Tak bardzo mi Ciebie brakuje...
Tak bardzo jest szaro, tak pusto gdy Cię przy mnie nie ma...
Tak wiele chciałabym Ci teraz powiedzieć...
Tak wiele słów, które nic dla Ciebie już nie znaczą...
'Tak bardzo chcę nauczyć się sobą być gdy Cie nie ma, cieszyć się na kilka własnych chwil' lecz tak się nie da...
Wiem, nie zmienisz teraźniejszości a ja nie zmienie już przeszłości...
Bo przecież co z tego, że tak bardzo żałuję...
Co z tego jeśli nie potrafisz mi wybaczyć...
A ja nie potrafię spojrzeć Ci w oczy...
I powiedzieć tego, czego tak bardzo się boję...
Tego, co czuję...
Co czuję widząc jak z dnia na dzień oddalasz się coraz bardziej...
A ja nie mogę tego zatrzymać...
Co czuję widząc obojętność w Twoich oczach...
Co czuję słysząc bezinteresowność w Twoim głosie...
Co czuję, czując pustkę w Twoim sercu...
I co czuję czekając na dotyk ciepła, którego tak bardzo mi brak...
To wszystko jest przecież tak niedostępne, tak nie ważne...
Przepraszam, że to wszystko teraz piszę...
Przepraszam, że nie potrafię powiedzieć gdy jesteś obok...
Przepraszam, że jestem taka, jaka jestem...
Za wszystko Cię bardzo przepraszam...
I choć nic to nie zmieni: przepraszam, że wciąż mam nadzieję...
Za to, że wierze, że czekam...
I za to, że kocham, choć Ty tego nie chcesz...

A teraz idź, będę czekać.
Nie przejmuj się mną, wytrzymam,
tak jak zawsze wytrzymuje...

So sehr ich Liebe dich, wenigstens so sehr verwundest du mich...

autor

teufel

Napisany: 2010-06-25 Dodano: 2010-06-26 19:56:09

Ten wiersz przeczytano 3547 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Monolog Klimat Smutny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie