Tak będzie lepiej...

Zniewoliłeś mój umysł,
choć tego nie chciałam.
Wzbraniam się z trudem,
bój to niełatwy.
Dlaczego ciągle
myślami mnie ściągasz?
Pozwól mi z Tobą
na zawsze się rozstać.
Dzielące różnice to
przepaść ogromna...
Wiosen zbyt wiele
chcąc drzewa przesadzić.
Zmiany dokonać
musimy w Nas sami...
Kochać i ranić to
żadna sztuka,
z czasem tę miłość
otuli żal.
Kompromis tu sędzią być
wiecznym nie może.
Dlatego pozwól...

Pozwól mi odejść!

(lekarstwem niech będzie czas.)

autor

Honi

Napisany: 2014-03-03 Dodano: 2014-03-03 18:36:35

Ten wiersz przeczytano 949 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Pesymistyczny Tematyka Miłość

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie