Tak było z przed lat

*) boleje nad dzisiejszym losem swojej Ukrainy **) był marzec 1946 roku – byłem tam z moja matką

Przyjechali zimową nocą, rano obudziło ich stukanie
o ściany drewnianego wagonu – wewnątrz niedowierzanie
To miejscowi z termosami lipowej herbaty,
kromkami chleba owiniętymi w białe chusty

Nie było słów, zdziwienie tych w wagonach
zmarzniętych o głodnych zalęknionych oczach
Z wagonu wyszli wszyscy, przyjmowali niewierzący
do zmarzniętych rąk metalowa kubki z płynem gorącym

Uśmiechy i pierwsze słowa, jakże inne, nie słyszane
szmer dalekiego wschodu, gwara śląsko- polska
Głos płaczu, poprzez łzy zdziwione pytanie
czy to jest miasto pytali, gwar głosów, chleb na powitanie

Spoglądają w wysokie pod niebo z dymiącymi kominami
jakże inne od tego wszystkiego skąd byli wyrzucani
Zostawili za sobą rozległe barwne stepy ojcowizny
przyjdzie im żyć na moim Śląsku, nowy dom, nowej ojczyzny

Gawędzę z chłopakiem, który był z rodzicami w tamtym wagonie*2)
przyjaźń trwa po sąsiedzku, on po tylu latach w swoim żargonie
Nie pamięta z dzieciństwa tamtych rozległych łąk.*1) strumyków, ruczaje
Tyle lat a w nim pozostał śpiewny dialekt i wschodnie zwyczaje

Autor:slonzok
Bolesław Zaja

autor

slonzok

Napisany: 2014-03-31 Dodano: 2014-03-31 06:48:21

Ten wiersz przeczytano 844 razy

Oddanych głosów: 8

Rodzaj Bez rymów Klimat Refleksyjny Tematyka Społeczeństwo

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie