Tak mało, tak dużo
"Wysyłaj w świat promienie dobra, aby w przyszłości mogły ogrzać i ciebie". Małgorzata Ciok
Odległe ciepło,
niewidzialna ręka kompresem na czole.
Dużo to, czy niewiele?
Nie da się zważyć.
Ot, zwykłe dobro
niosące coś niezwykłego.
Dar, którego nie ma w nadmiarze,
zasiał ufność.
Kiełkując w obdarowanym
obrodzi oddanym chlebem.
Zwyczajni ludzie, pomocna dłoń,
może przyjaźń?
autor
Biala dama
Dodano: 2009-05-19 08:02:13
Ten wiersz przeczytano 586 razy
Oddanych głosów: 15
Aby zagłosować zaloguj się w serwisie
Komentarze (9)
magia słow i ciepło.....otrzyamny dar dobra i
zaufanie....kielkuje w nas wydajac dorodne owoce
....jak ta pomocna dłon , otwarte serce, czy
przyjażń.....pozdrawiam..
"Kto raz przyjaźni poznał moc, nie będzie trwonił
słów..."
Pomocna dłoń i dobro - to cecha prawdziwego
przyjaciela i nie tylko.
Wiersz uczy przy tym zarówno pióro jak i forma
zachęcają do czytania.
Wspaniałe....I niezwykle prawdziwe;)
w pięknym tekście odwieczne ludzkie pragnienia
Plus
Każdy chce doświadczać daru ciepła, zrozumienia,
ufnosci i przyjażni. Ważnym jest nie tyle brać ale
umieć i chcieć dawać.
Wysylaj promyki dobra- piekne slowa,jednak... Nie
zawsze jest ktos , kto te promyki chce zlapac:(
Tak właśnie, czyjaś pomocna dłoń może sie okazać
prawdziwym dobrodziejstwem- choć czasem ktoś podająć
ja nie zdaje sobie sprawy z wagi tego czynu.
Śliczny wiersz.Masz rację jeden najmniejszy pełen
ciepła gest to wiele,pozdrawiam.