Tak mi się wyrywa

Czasami tak mi się wyrywa,
Że nawet nie wiem skąd wychodzi.
I nawet więcej, skąd wypływa,
Szkoda, że tylko bardzo szkodzi.

Mam chyba jakieś powołanie,
Albo natury zew z oddali.
Lecz odpowiadać muszę za nie,
By też się ludzie mnie nie bali.

Czasami tak mi się wyrywa,
A potem mija okamgnieniem.
To taka dziwnie prosta krzywa,
Szkoda, że tylko śle cierpienie.

Potem się kajam za swe słowa,
Które są jawną zła odnogą.
Potem ze wstydu głowę chowam,
Bo wstyd jest dla mnie częścią drogą.

Czasami tak mi się wyrywa,
I na tym koniec – obiecuję.
Po co ma ze mnie coś wypływać,
Ja tego już nie potrzebuję…

autor

Grand

Napisany: 2019-02-26 Dodano: 2019-02-27 05:23:21

Ten wiersz przeczytano 405 razy

Oddanych głosów: 5

Rodzaj Rymowany Klimat Refleksyjny Tematyka Życie

Aby zagłosować zaloguj się w serwisie