Tak niewiele
Dziś trochę inaczej ...jutro wrócę po rozmowie z nią do tematu ...
kwiaty
potrzebują
żyznej gleby
słońca i deszczu
czułego serca
delikatnych dłoni
pieszczotliwych słów
wsłuchane w nie
rozkwitają
ukazując swoje piękno
cieszą wzrok
niewiele
potrzebuję do szczęścia
wchodzę
pomiędzy rabaty
stawiam podpórki
gdy one
pod ciężarem wilgoci
pochylają swoje
główki
cudowny to raj
z ławeczką w cieniu
rozłożystszej lipy
pszczoły
spijają nektar
z kwiecia
kursując do uli
to jest królestwo
mojej przyrody
Autor Waldi
Komentarze (19)
:)+
Dobrze jest mieć taki maleńki raj, bo to pozwala nam
zregenerować siły... pozdrawiam Cie przyjacielu :)
I mojej przyrody Waldi też. Serdeczności dla Ciebie,
za całokształt i ludzkie ciepło.
Witaj Waldku.
Z pewnością, cudowny to raj.
Piękny wiersz.
Pozdrawiam serdecznie.:)
Tak niewiele do szczęścia potrzeba...
Miłego wieczoru:)
Tak niewiele lecz pięknie
Pozdrawiam
cudownie znaleźć się w takim raju,
życzę miłego dnia:)
Ładnie o kwiatach. One też potrzebują kochających
dłoni.
Pozdrawiam ciepło :)
Też kocham kwiaty, bez nich świat byłby ubogi i
smutny. Przebywanie wśród przyrody sprawia, że w sercu
radość się zjawia. Miłego dnia z uśmiechem:)
pięknie tam...
pozdrawiam z podziwem:)
Ładnie o symbiozie człowieka i natury.
Pozdrawiam
Witaj,
uroczo opisałeś swoje "królestwo przyrody" - mój
Królu.
Uśmiech i pozdrowienia życzeniami
zdrowego i dobrego tygodnia./+/
Tak niewiele.
Piękny wiersz.
człowiekowi nie trzeba zbyt wiele do szczęścia.
Lubię przyrodę, ale nie lubię swojego ogrodu. Bo ile
razy doń wyjdę - zawsze widzę, ile jeszcze trzeba tam
zrobić.